Wskaźnik umieralności w szpitalu u osób, które przeszły zawał serca wynosi 57%. Zawał serca jest najczęstszym sprawcą wystąpienia wstrząsu kardiogennego, który może doprowadzić do śmierci. Czym jest wstrząs kardiogenny, jakie są przyczyny jego powstania i jak rozpoznać jego objawy?

Czym jest wstrząs kardiogenny?

Jest to zespół dolegliwości związanych z niedokrwieniem lub niedotlenieniem narządów i tkanek. Wstrząs powstaje w wyniku rzutu serca, który spowodowany jest jego poważną dysfunkcją. Najczęściej dotyczy on lewej komory serca, choć zdarzają się również nieprawidłowości w prawej komorze. Najczęstszym powodem powstania wstrząsu kardiogennego jest zawał mięśnia sercowego. Innymi przyczynami wystąpienia takich dolegliwości są: niewydolność serca, tamponada serca, urazowe obrażenie serca, pęknięcie przegrody międzykomórkowej, tętniak lewej komory serca, zapalenie mięśnia sercowego, odrzucenie przeszczepu serca, a nawet zatrucie lekami lub przedawkowanie ich.

Najczęstsze objawy wstrząsu kardiogennego to:

zimna, pokryta potem, blada skóra, zaburzenia świadomości, obniżenie temperatury ciała, oddech szybki i głęboki, spłycający się, szybkie lub słabe tętno, spadek ciśnienia tętniczego, utrata przytomności, nagłe przyspieszenie pulsu lub słaby puls, obniżona ilość moczu lub jego brak.

Kto jest zagrożony ryzykiem wstrząsu?

Osoby będące w grupie ryzyka wystąpienia wstrząsu kardiogennego to przede wszystkim osoby starsze, zwłaszcza takie, które mają za sobą zawały serca, choroby niewydolności, osoby z wysokim ciśnieniem krwi, chorobą niedokrwienną serca oraz cukrzycą.

Badania takie jak EKG, Echo serca, badanie ciśnienia krwi, RTG, koronarografia, pomogą w zdiagnozowaniu występowania wstrząsu kardiogennego.

Jeśli badania wykazują nastąpienie tych dolegliwości, należy wykonać pierwszą pomoc, w pierwszej kolejności podając choremu tlen lub podłączając respirator, który pozwoli na dostarczenie organizmowi odpowiedniej ilości tlenu. Następnie wykonuje się leczenie wspomagające czynność komór sercowych, za pomocą kontrapulsacji lub urządzenia odpowiednio przeznaczonego do wykonania tego leczenia. Jeśli przeprowadzone metody nie przynoszą skutków, następuje przeprowadzenie operacji w postaci angioplastyki, pomostowania aortalno-wieńcowego, czy operacja zastawek sercowych.